بعد از گرفتن دست هایت،
همه دنیا را لمس خواهم کرد
تا عشق به همه سرایت کند ...
مرا دوست بدار ....
همانند گذر از یک سمت خیابان به سمت دیگر...
اول به من نگاه کن ...
بعد به من نگاه کن ...
بعد باز به من نگاه کن ...
دلم یک خیابان می خواهد
که بشود با تو قدم زد ...
جایی که مردمش زبان ما را بلد نیستند.
و من به زبان خودمانی، هی بگویم: "دوستت دارم"
و عابران درگیر این کنجکاوی باشند که
من چه می گویم که تو این گونه عاشقانه می خندی ...
عاشقم ...
عاشق آن «میم» که می آید آخر عزیز ...
و مرا می کند مال تـو !
آغوش تو
|قدر مطلق| من است!
درون آن، احوال من همیشه + است
مرد باید یهو عشقش رو سدا کنه ...
تا برگشت آروم لباشو ببوسه ...
بعد که دید عشقش شکه شده ...
بخنده و بگه همین "دوستت دارم"
لب های تو انحنایی ست بی مانند
با معادله ای مجهول!
مرا ریاضیدان کرده، حل این معادله ...
خوشبختی یعنی
داشتن یه عشق مثل تو...
در آغوشم که می گیری
آن قدر آرام می شوم که فراموش می کنم باید نفس بکشم ...
هزاران دست هم به سویم دراز شود
پس خواهم زد
من تنها تمنای دستان تو را دارم...
نه در آغوشت گرفته ام، نه تو را بوسیده ام .....
نه هتا موهایت را نوازش کرده ام...
ولی ....
ببین چگونه برایت عاشقانه می نویسم...
